...Τά συμβάντα ταύτα συσκεφθέντες δλοι οι οπλαρχηγοί, απεφάσισαν νά συγκεντρώσουν Γ. Στρατόπεδον εις τά άντίπεραν της Κορίνθου ορεινά μέρη, απέχοντα 4 καί 5 ώρας της Κορίνθου, διά νά προσέχουν τά κινήματα τών έχθρών μήπως έκ της υστερήσεως τών τροφών καί της απελπισίας αποφασίσουν νά υπάγουν είς Πάτρας ή νά εξέλθουν από την Πελοπόννησον διά τών Δερβενοχωρίων είς τάς Θήβας.
Έδιόρισαν δέ τότε κέντρον του στρατοπέδου τό χωρίον Σούλη, τό οποίον κατέλαβον οί οπλαρχηγοί Κολοκοτρώνης, Γιατράκος, Δεληγιανναίοι καί Πέτροβας καί Τζανέτος υπέρ τάς τρεις χιλιάδες, οί Μαυρομιχάλαι Αντωνάκης, Κωνσταντίνος, Γεωργάκης με πεντακόσιους Μανιάτας, καί ό Παπατσώνης μέ τούς Τριπολιτσιώτες, Μεσσηνίους και Άγιοπετρίτας τρεις σχεδόν χιλιάδες κατέλαβον τάς Κλεωνάς και δλα τά πέριξ χωριδάκια εκείνα... Ό Βασίλης και Νικολάκης Πετιμεζαίοι μέ διακόσιους, ώς έγγιστα, όπισθεν του εν Σικυωνία στρατοπέδου, τό οποίον έδιοικούσεν ό Αναγνώστης Πετιμεζάς, ώς αρχηγός τών Κορινθίων, καθότι δεν υπήρχε τότε ουδείς άλλος Κορίνθιος οπλαρχηγός παρά μόνος αυτός... Ό Κολοκοτρώνης παρεβίασε τούς καπετανίσκους τών χωρίων τής Κορίνθου νά χωρισθούν από τον Άναγνώστην Πετιμεζάν και νά δεχθούν άρχηγόν τους τον διαβόητον έξάδελφόν του Γιαννάκην Κολοκοτρώνην ή Τασκούλιαν λεγόμενον. Του έπρόσθεσε δέ και βοηθούς διά τήν πολλήν εις τά πολεμικά έμπειρίαν και ικανότητα, τον άξιον γόνον του τον υίόν του, τον Άποστόλην Κολοκοτρώνην, κατ' έκείνην δέ τήν στιγμήν είχε φθάσει και ό είς τήν Καρύταιναν διατριβών υιός του Γενναίος μέ πεντήκοντα στρατιώτας (άφού διασκεδάσθη ή υποψία τών κινδύνων) τον προσεκόλησε καί αυτόν ώς σύμβουλον και βοηθόν εις αυτό τό σώμα καί κατέλαβον τό χωρίον Κιάκριζαν άνωθεν τής Σικυώνος (Βασιλικών) μέ έπέκεινα τών χιλίων πεντακοσίων, όπου πλησίον εκεί έστρατοπέδευσε καί ό Αναγνώστης Πετιμεζάς, ανεξάρτητος αυτών.
Με Δύναμη τριών χιλάδων ο Δράμαλης
σε πορεία προς Σικυώνα και Κιάτο
Κατά τάς αρχάς Αύγούστου έξήλθον από τήν Κόρινθον τρείς, ώς έγγιστα, χιλιάδες Τούρκοι προς τό μέρος τής Σικυώνος έως του Κιάτου διά νά λαφυραγωγήσουν, νά συνάξουν καί τρόφιμα άν εύρουν περί πλέον δέ νά δοκιμάσουν άν είναι έως έκεί εξαπλωμένα ελληνικά στρατεύματα καί άν ήτο εύκολος ή διάβασίς τους διά τάς Πάτρας. Έδωκαν αμέσως τήν είδησιν οί σκοπιαί καί αμέσως έτρεξεν ό Γιατράκος, ό Πλαπούτας, μέ έπέκεινα τών χιλίων πεντακοσίων και ένωθέντες μετά τού Αναγνώστη Πετιμεζά καί του σώματος τών Κορινθίων συνεπλάκησαν μέ τούς Τούρκους. Άλλ' οί Τούρκοι άποδειλιασμένοι δντες άπ' δσα έπαθαν ύπεχώρησαν μετά τινα μικρόν άκροβολισμόν, χωρίς νά πάθωσι πολύ, καί ύπέστρεψαν εις τήν Κόρινθον.
Νέα έξοδος του Δράμαλη. Ηγείται 5000 χιλ. πεζών και χιλίων Ιππέων.
Ηρωϊκή αντίσταση του τμήματος Αναγνώστη Πετιμεζά.
Άλλά μετά τεσσάρας ημέρας έξήλθον πάλιν εξ περίπου χιλιάδες, έξ ών οί χίλιοι ιππείς, και διευθύνοντο προς τό αυτό μέρος. Έτρεξαν αμέσως οί ανωτέρω οπλαρχηγοί καί οί Πετιμεζαίοι καί ό Τασκούλιας με τον Γενναίον καί άλλοι τρεις ώς εγγιστα χιλιάδες, ή μάχη κατήντησε γενική καί έπεκρατούσε. Άλλ' οί "Ελληνες έχοντες δυνατά όχυρώματα εις τήν ύπώρειαν έκείνην έπολέμουν άμυντικώς καί άντέστησαν γενναίως εις τάς προσβολάς τού εχθρού καί μετά τρίωρον μάχην έπροσποιήθησαν οί εχθροί, δτι υποχωρούν, κάμνοντες αυτό τό στρατήγημα διά νά ανταμώσουν τούς Έλληνες εις τό πεδίον καί νά τούς καταστρέψουν. Ό Αναγνώστης Πετιμεζάς, κατέχων τήν έμπροσθινήν θέσιν μετά του υιού του Σωτηράκη καί βλέπων τούς εχθρούς αποσυρόμενους, εξήλθε των όχυρωμάτων του, με τον Παπακαλομοίρην καί άλλους Μιστριώτας καί εδικούς του εως τριακόσιους, κατέβη εις τό πεδίον καί κατεδίωκον τούς εχθρούς μέ τήν πεποίθησιν, δτι θά τούς ακολουθήσουν δλοι οί άλλοι κατόπιν. Άλλ' οί εχθροί έκαμαν στρατήγημα καί είχον τό περισσότερον ιππικό κεκρυμμένον όπισθεν των σταφίδων καί ένέδρευον χωρίς νά τό ιδούν οί Έλληνες. Φθάσαντες δέ έως εκεί πολεμούντες καί προσποιούμενοι δτι υποχωρούν έπαρουσιάσθη αίφνης ή ενέδρα καί ένωθείσα μέ τούς καταδιωκομένους ώρμησαν κατά των Ελλήνων, οίτινες έτράπησαν διά τό αίφνίδιον καί άπροσδόκητον εις φυγήν. Άλλ' εως 150 έξ αυτών μετά του ατρόμητου εκείνου αρχηγού Αναγνώστη Πετιμεζά, καί τού γενναίου Παπακαλομοίρη από του Μιστρά καί του Γιαννετάκη, απεφάσισαν έκ προθέσεως νά οχυρωθούν εις ενα χάνδακα, νά πολεμήσουν, νά θυσιασθώσιν αυτοί, διά νά σώσουν τούς άλλους. Έπολέμησαν λοιπόν υπέρ τάς τρεις ώρας άκαταπαύστως μέ χιλίους ιππείς και τρεις χιλιάδας πεζούς, άλλ' επί τέλους έπεσαν ένδόξως μαχόμενοι άπαντες υπέρ της πίστεως και της πατρίδος μέχρι ενός. Τον δέ Π. Γιαννετάκην μόνον συνέλαβον πληγωμένον ζώντα, τον οποίον γνωρίσας ό Δράμαλης δτι ήτον τραπεζίτης (σαράφης) εις την Κωνσταντινούπολη διέταξε και τον έπαλούκωσαν είς την Κόρινθον.
Δια αυτήν την τρίωρον μάχην του Αναγνώστη Πετιμεζά έρρέθησαν πολλά τότε και πολλοί τα έπίστευσαν, οτι ήδύναντο νά τους δώσουν οι άλλοι οπλαρχηγοί βοήθειαν και νά τους σώσουν, άλλ' οί Κολοκοτρωναίοι και οι συγγενείς του Πετιμεζαίοι, έχοντες μίσος κατ' αύτού και υπόνοιας οί πρώτοι νά μή τους έμποδίση την άρχηγίαν των Κορινθιακών στρατευμάτων, τήν οποίαν επήραν τότε ως κληρονομίαν, και οί δεύτεροι υποπτευόμενοι και αυτοί νά μή τους πάρη τήν άρχηγίαν των Καλαβρύτων, καθότι έχαιρεν πολλήν και μεγάλην ύπόληψιν και άπό τους προύχοντας τών επαρχιών αυτών και άπό τους κατοίκους δια τήν φρόνησιν, άνδρείαν και τά λοιπά πλεονεκτήματα του, και έκ τοιούτων αγρίων παθών και καταχθόνιων σκοπών ορμώμενοι αδιαφόρησαν επίτηδες και κατεστράφη αυτός και ό υιός του Σωτηράκης, ώστε ή πατρίς έχασε πρόωρα δύο έκ τών άξιωτέρων οπλαρχηγών. Άπό τους εχθρούς έφονεύθηκαν είς αύτάς τάς μάχας υπέρ τους 150, άλλ' άλλοι τόσοι και περισσότεροι έφονεύθηκαν και άπό τους εδικούς μας.
Μετ' ολίγας δέ ημέρας έξήλθον πάλιν οί Τούρκοι εις τό μέρος του Αγίου Βασιλείου και Κλεωνών, δπου έστρατοπέδευον οί Μαυρομιχάλαι μετά του Παπατσώνη και λοιπών, ως άνω είρηται, και έπέπεσον κατ' αυτών δντων απρόσεκτων. Μ' δλα ταύτα προσεκαρτέρησαν ανδρείως και πολεμήσαντες άμυντικώς τρεις περίπου ώρας και μή δυνηθέντες οί εχθροί νά τους διαλύσωσιν, ήναγκάσθηκαν νά υποχωρήσουν μέ βλάβην τους μάλλον, καθότι τυχόντες οχυρωμένοι καλώς, καί έμπροσθεν των άλλων όχυρωμάτων υπήρχε τό του Κωνσταντίνου και Γεωργάκη Μαυρομιχάλων μετά 200 Μανιατών, οίτινες έπολέμησαν γενναίως καί μ' δσας προσβολάς άπεπειράθησαν οί εχθροί δεν ήδυνήθησαν νά τούς κλονίσουν. Καί τελευταία έξήλθον άπαντες των όχυρωμάτων καί τους προσέβαλον έπθετικώς, ώστε ύποχωρήσαντες ατάκτως ύπέστρεψαν είς Κόρινθον.
Εφονεύθηκαν από μέν τούς Έλληνας δώδεκα καί τινες έπληγώθηκαν, από δε τους Τούρκους υπέρ τούς εκατόν σαράντα, έκτός τών πληγωθέντων, καί ούτως δεν έτελεσφόρησε καί αυτή ή επιδρομή των καί ήρχισαν νά ματαιούνται αι προσδοκίαι των."
ΠΗΓΕΣ: ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ, ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
Πηγή
